What was clear that night was it was difficult to organize a climb. While there are now other priorities in life, it apparently was not the obstacle to firm up a plan. Not even the presence of a certified coach CSC expedited the decision process. Because we just allowed the moment to unfold by itself naturally. There are bragging, denials, determined pursuit and even plain quiet introspection probing "What really was the past 20 years for me?"
For me it would have been easier to come to an alignment if we first asked ourselves the usual question, "Why do I want to climb again?" To field audit my equipment? To experiment a new recipe? For the bonding and friendship? To honor a dead friend? Or simply a plain adventure to test still our physical capability? To climb with our children or new found friends?
Difficult to answer these days. Allow us some time to ponder about it. However it might be easier to answer the practical query, "What am I willing to give for this climb to happen?"
Then it would just be a matter of short time that this activity will take off. Because . . . all of us may have the same purpose. "Ano na nga yun?
HNY 2012!
Habang palalim ng palalim ang gabi, unti unting lumalabas ang mga kwento ng nakaraaan. Mga sitwasyong di maalala, sandaliang tinatanggi. Nandoon na rin ang mga masasayang alaala na masarap balik-balikan.
Ngunit ang klaro sa gabing ito ay ang hirap mag-organize ng isang climb sa mga taong iba’t-iba na ang prioridad sa buhay. Nandoon pa rin ang mga pangyayaring pagbibida, pagtanggi, pagpupursigi at pananahimik (ehem, ako po yun).
Para sa akin, nagagawa lang ito ng mas maluwag sa kalooban ng bawa’t isa ang tapatang sagutin ang katangunan, “Ba’t ko gustong umakyat muli?” Para sa gamit? Sa pagsasama? Sa alaala ng mga nawalang kaibigan? O trip lang o pagsubok sa kakayahan? Para sa mga anak? O bagong kaibigan.
Mahirap sagutin. Maaring bigyan muna na ng maiksing panahon, maiksi na lang para matuloy na ang intensyong ito. Maaring makakatulong kung sagutin na rin ang katangunan, “Ano ang toka ko sa akyat na ito?”
Sa tropang ito, madali makuha ang kasagutan. Maiksing panahon na lang sa pananaw ko at lalarga na ang biyaheng ito.
Then it would just be a matter of short time that this activity will take off. Because . . . all of us may have the same purpose. "Ano na nga yun?
HNY 2012!
Habang palalim ng palalim ang gabi, unti unting lumalabas ang mga kwento ng nakaraaan. Mga sitwasyong di maalala, sandaliang tinatanggi. Nandoon na rin ang mga masasayang alaala na masarap balik-balikan.
Ngunit ang klaro sa gabing ito ay ang hirap mag-organize ng isang climb sa mga taong iba’t-iba na ang prioridad sa buhay. Nandoon pa rin ang mga pangyayaring pagbibida, pagtanggi, pagpupursigi at pananahimik (ehem, ako po yun).
Para sa akin, nagagawa lang ito ng mas maluwag sa kalooban ng bawa’t isa ang tapatang sagutin ang katangunan, “Ba’t ko gustong umakyat muli?” Para sa gamit? Sa pagsasama? Sa alaala ng mga nawalang kaibigan? O trip lang o pagsubok sa kakayahan? Para sa mga anak? O bagong kaibigan.
Mahirap sagutin. Maaring bigyan muna na ng maiksing panahon, maiksi na lang para matuloy na ang intensyong ito. Maaring makakatulong kung sagutin na rin ang katangunan, “Ano ang toka ko sa akyat na ito?”
Sa tropang ito, madali makuha ang kasagutan. Maiksing panahon na lang sa pananaw ko at lalarga na ang biyaheng ito.
Fotos taken by Nelson M, owned by KGG Joy DA, grabbed by the FB foto album
No comments:
Post a Comment